DE PASEO ARQUEOLÓXICO POR PONTEVEDRA

O pasado martes 24 de abril o noso mestre Xosé Constenla organizou unha ruta polo casco antigo da nosa querida Pontevedra.
Para enriquecer máis a historia da vila, contamos coa presenza dun arqueólogo, compañeiro do noso mestre, o cal nos relatou acontecementos propios desta cidade.

A nosa andanza comezou na Ponte do Burgo (punto importante para arRIAndo, xa que atravesa augas galegas ,ó igual que facemos nós no noso barquiño de vela)

Esta ponte é moi importante para esta cidade, xa que forma parte do Camiño de Santiago, e as súas pedras foron e son pisadas por miles e miles de peregrinos.


Se vos fixades ao longo de toda a ponte hai unha serie de cunchas , "as cunchas da peregrinaxe"

Temos que destacar que hai anos esta ponte sufriu cambios para a sua mellora, polo que se tivo que contruir unha pasarela colindante de uso peatonal.

Tralo estupendo traballo arqueolóxico que se fixo hai pouco na zona desta ponte, atopáronse restos dunha antiga muraia que rodea a parte antiga de Pontevedra.

De feito se vamos camiñando pola zona vella da cidade e nos fixamos nas baldosas da zona peatonal, poderemos ver por onde iría toda esa muraia que rodea á cidade.



Despois de percorrer a Ponte do Burgo, a nosa andanza seguiu pola zona vella de Pontevedra, onde puidemos visitar os seguintes lugares:

- Mercado Municipal

- As prazas de Mugartegui, da Leña, do Teucro, da Ferrería, de España

- As ruinas de Santo Domingo

- Igrexa da Peregrina 





Como dato curioso desta igrexa, decir que é a única que non ten forma de cruz (vista aérea), senón que ten forma de concha de vieria


                                                            

                                                                                                             


                                                                                                                       
















Esta é unha das fontes nas que paraban a beber os peregriños durante a súa longa andanza.


































A visita rematou no Campillo, zona antiga desta cidade na que tamén se atoparon restos arqueolóxicos da muraia pontevedresa.

SEN PALABRAS...



ESCOITANDO Á IALMA...

 En ARRIANDO non podemos deixar de sentenciar os feitos que estes días merodean ao noso monarca. Rexeitamos estes actos tan pouco cívicos e menos por parte dun personaxe que representa a un país.

En verdade debemos gardar respeto a un séquito tan pouco humilde, que apenas nos representa e a cada momento e acto mostran falta de humanidade.
de que nos vale ter unha xerarquía monárquica que pouco máis aportan que

TEÑO UNHA PREGUNTA PARA VOSTEDE!

….TEMOS UNHA CHEA DE PREGUNTAS PARA TI!

En  Arriando temos plans e queremos compartilos con todas e todo vos ….

Profesamos  amor pola terra galega e mais pola que baña  á Ría de Arousa e Pontevedra, ao igual que moitas de vos.

Pois non somos as únicas xa que ao noso estimado profesor Xosé Constenla tamén lle sucede o mesmo.

Por isto lle preguntamos  un día se aceptaría contestar e unas preguntas, é dicir, unha pequena entrevista, e, como non, aceptou!

Interesanos sobre todo a parte máis galega do noso mestre, os seus gustos, que opinión garda da sociedade actual, cales son as súas inquedanzas sociais... e moito mais!

Pero non adiantemos acontecementos que logo el vai predisposto e non é bo saber todo!  Non credes??Jajajaja!

esta poderia ser unha opción, a que si?

A data aínda non esta concretada e aí é onde entrades vos, nosas queridas compañeiras de andanzas “bloggeiras” … 

Pensamos que igual tendes algunha proposta  ou idea de pregunta que realizarlle.

Aceptamos axuda, dende logo.

Polo que agardamos as vosas ideas e prometemos que llas plantexaremos na entrevista, e logo poderedes velas respostas aquí!

Que opinades?

 XOSÉ CONSTENLA VAITE PREPARANDO!!

 Esta é unha proposta de traballo grupal, que os nosos bloggs se conecten e haxa un resultado interesante, como pouco.

Podedes deixalas vosas cuestións en comentarios ou poñervos en contacto con nos en persoa, como queirades!

Moitas grazas! Apertas!

ÍMOS DE FURANCHO??

Todo galego/a, algunha vez na vida, foi de furanchos ou loureiros!  OU NON??


Todos sabemos que os furanchos ou loureiros son casas ou pequenas bodegas particulares que se convirten en establecementos públicos coa finalidade de vender viño durante un máximo de tres meses ó ano.

Algo característico destes lugares é a rama de loureiro colocada no exterior do furancho.

Oficialmente, estaba permitido que aqueles que elaborasen viño ou licores, vendera os excedentes na súa casa.

Estas persoas non precisaban licencia nin pagaban impostos, polo que ademais dos excedentes de viño caseiro, tamén tiñan excedentes de queixo, chourizo, xamón, pulpo... 

QUE BEBER SEN
COMER, 

MALA COUSA É!

    

Estamos seguras de que todo o que foi de furanchada saiu ben cheo e contento...verdade que si??

Este video,que topamos en youtube, é un reportaxe que fixo a sexta sobre os furanchos en Pontevedra...está moi ben! védeo que vale a pena!

 

Pero o tema que máis nos preocupa dos loureiros das nosas rías, é que están pechando polas continuas denuncias dos bares cercanos que se sinten afectados pola perdida da clientela.

Por que...

Onde está a diferenza cun bar normal? En que os bares normais pagan impostos?

Xústamente por este motivo os donos destes locais estaban cabreados cós donos dos furanchos. Ainda que finalmente parece que gañaron a batalla coa nova normativa da Xunta. 

Como mostra disto, deixámosvos aquí o enlace dunha noticia que conta como se sinten os "furancheiros/as" do concello de Pontevedra, ao ser discriminados con respecto ás persoas que exercen esta misma actividade noutros municipios galegos.
O decreto que está preparando a Xunta de Galicia para regular os furanchos NON INCLÚE ao municipio de Pontevedra entre as localidades con posibilidades para desenvolver esta actividade legalmente, de forma que non poden solicitar permisos de apertura e comezan a ser sancionados.

http://www.elmundo.es/elmundo/2012/03/22/galicia/1332449298.html

AO SON DA MÚSICA GALEGA!

Moi boas compañeir@s!

atopamos esta fermosa canción da terra nosa e non quixemos deixar pasar a ocasión ser compartila con vos.
Escoitadea!
 Ten certo cheiro a mar, certa morriña amorosa...
Cada un e unha que a faga sua... ou non?

Teu nome por mar e terra

Música: Guadi Galego, Xabier Díaz, Guillerme Fernández, Xosé Lois Romero.
Letra: Carlos Rivero Troncoso.

Quero cravar o teu nome
cunha navalla de lúa
nos outos muros da noite.

Nun pano cor de limón
pon o teu nome e no mar
ízao no mastro maior.

Vou escribilo na area
có tinteiro de alborada
pra que o vexan as sereas.

Se o teu nome naufragase
ían saber a vainilla
as augas dos sete mares.

Con branco fío de seda
vouno bordar na bandeira
dunha nao que sae pra Cuba.

Pra Cuba non meu amor
quero que vaia o meu nome
prá illa de Curaçao.

(A estrofa que destacamos é porque nos parece taaaaaaaaaaan Romántica e bonita de oir que lla dedicamos a todas aquelas persoas que "arrecenden" a vainilla!!!!! e fan naufragar a moitos corazóns!
jijijiji!!!!! )

 POIS ATA OUTRA! APERTAS!!!!!!!

UN PARAÍSO NATURAL

Boas tardes compañeiros/as.
Como galegos que somos gústanos disfrutar de boas paisaxes, e se pode ser acompañadas dunha boa comida, verdade que si¿?
Pois desde arRíando querémosvos descubrir un paraiso natural que ao mellor non coñecedes, O LAGO DE CASTIÑEIRAS






(Dúas de nós temos este fermoso lugar moi pretiño da casa e o mais seguro é que nuns días poñamos fotos nosas pasando unha boa tarde alí....para completar máis esta entrada)




   

Para os que estedes interesados/as en ir, dado que tamén é un sitio estupendo para relaxarse, deixámosvos aqui algo de información que vos pode interesar:

O lago de castiñeiras está situado a escasos kilómetros de Marín e moi preto de Vilaboa.

Nel pódese disfrutar de todo un día no campo, e ademáis dispoñen de infinidade de mesas de pedra e churrasqueiras, polo que no fai falta que levedes nada máis que a comida da casa.

 Ademais se vos apetece tomar algo, o lago tamén dispón de tres cafeterías ó largo do camiño, nas que descansar dos nosos paseos.

Este paraíso natural ten unha zona de gran interese para os máis pequenos, cun cercado no que poden ver cervos, gamos, corzos e patos.

                          

*Unha curiosidade é que de vez en cando é moi común atoparse con cabalos salvaxes pastando polos seus verdes campos.

¡¡A verdade é que alí hai natureza para dar e tomar!!

Se levades nenos/as con vós, tamén tendes un amplo parque infantil con columpios, cordas para escalar, tobogáns, etc… no que podedes xogar e disfrutar dunha boa merenda.

                 

                   

Se ascendedes un pouco a montaña poderedes chegar ao mirador de Cotorredondo, que ao mesmo tempo é o posto de vixilancia das patrullas contra-incendios.

Desde o alto pódese ver practicamente toda a ría de Vigo, de principio a fin. Cara o outro lado a vista tamén é moi impresionante, xa que podemos ver as nosas fermosas rías de Pontevedra e Arousa, as illas de Ons e Sálvora e cidades como Marín, Combarro, Sanxenxo ou Portonovo.

Podémosvos asegurar que as vistas son moi boas

Nestes días debemos aproveitar os agradables raios de sol, visitar sitos fermosos da nosa Galicia, que valen moito a pena, e gozar dunha boa compañía e dunha boa comida....

¡ANIMÁDEVOS

Naufraxios e Camoucos!

ESTREITOS, CAMOUCOS E OUTROS NAUFRAXIOS

Sabedes que os nosos amores son as rías de Arousa e Pontevedra! Velaquí unha imaxe que se pode considerar a “boca” da ría de Arousa, coa referencia da xoia, Ons.

 E nesta outra a entrada do mar na ría de Pontevedra, de novo coas illas ao fondo.

Moitas son as historias que agocha o mar.

Algunhas fermosas e outras máis tristes. Esta entrada evócanos un pouco a falar desta parte temida que leva tantas vidas e penas.

Coa compaña da música.....

http://www.youtube.com/watch?v=fkM7VxHFq7k&feature=related

Temos aínda na cabeza o despropósito do  “Costa Concordia”

Pero as que queremos contarvos son as de preto de nós, de aquí, das Rías.

Non podemos esquecer o desastre provocado aquel 13 de novembro de 2002, polo buque tanque “Prestige”

Moitos foron os casos de naufraxios de diversas embarcacións na costa galega, nesta parte noroeste.

Queremos contarvos algún:

“AVE DE MAR”

Data: 10 de novembro de 1956

Lugar: Illas Cíes

Este pesqueiro español cunha tripulación de 26 persoas fundiuse cando volvían a porto despois das faenas, ó achegarse ás Illas Cíes co forte mar, dou cos arrecifes da Illa de San Martiño e un golpe de mar desfixo o barco. A tripulación non tivo tivo tempo a pedir socorro. Case a totalidade das vítimas eran naturais de Moaña, algúns pai e fillo.

“MARÍA DEL PILAR”

Data: 6 de abril de 1971

Lugar: Punta Udra

Deste pesqueiro so se salvou unha persoa: Manuel Alvariñas, de Cee.

A causa foi unha abordaxe, o causante foi o pesqueiro de altura Mani-Lisa de Ribeira (A Coruña).

Este pesqueiro tiña a base no porto de Combarro,  ían nel o seu patrón e o mariñeiro, e tamén de casualidade nese momento, o fillo do patrón, Manuel.

Daquela era un neno que por sorte sobreviviu, e quixo estudar Náutica na Coruña, aínda que hoxe rexenta unha librería coa Ría de Corcubión á vista.

Toda a información esta escollida do libro: “NAUFRAXIOS. COSTA NW (1900/2002)”, de Lino J.Pazos.

Lino Pazos é un pontevedrés moi involucrado na conservación do noso patrimonio, e amante deste tema. Ten unha ampla colección publicada coa temática.

 Dende Arríando recomendamos estas obras pois resultan moi entretidas e curiosas. Un agasallo ideal para aquelas persoas amantes da terra e do noso mar!

E para rematar, facer unha referencia á palabra que está no título: CAMOUCOS. Despois dunha procura demos co que cremos que é a solución!

Os Camoucos son como rochas que están no medio do mar e teñen unha altura considerable, pero non son visibles, polo que representan un perigo para os barcos, pois poden dar contra el, e xa provocaron algún “accidente”.

Para evitar isto adoitase poñer unha sinal de aviso, en algúns casos, pequenos faros.

Pois como non, aquí temos de todo! e podédelo comprobar nestas imaxes tomadas dende Sanxenxo que amosan un  que hai fronte  a Ons.

Védelo???

Nesta vai un barquiño preto! Xa o vedes???

En realidade hai dous!

Se conseguides velos dicídeo!!!! vale?? ata aquí a historia de hoxe. se coñecedes algún outro conto que queirades compartir, non teñades medo eh! 

Moitas grazas por visitarnos! apertas mariñeiras!!!!!